اوج بخشندگی

حاتم را پرسیدند که: " هرگز از خود کریمتر دیدي؟ "

گفت: بلی، روزي در سفر خانه غلامی یتیم و ناآشنا مهمان شدم وي دو گوسفند داشت.

فی الحال یک گوسفند بکشت و بپخت و پیش من آورد. مرا قطعه اي (جگر) از آن

خوش آمد، بخوردم و گفتم: " والله این بسی خوش بود. " شب را آنجا سپري کردم و

فردایش غلام بیرون رفت و گوسفند دیگر را کشت و آن موضع (آن قسمت) را می

پخت و پیش من آورد. و من از این موضوع آگاهی نداشتم. چون بیرون آمدم که سوار

شوم دیدم که بیرون خانه خون بسیار ریخته است.

. پرسیدم که این چیست؟ گفتند: غلام گوسفندان خود را سربرید. وي را ملامت کردم که: چرا چنین کردي؟

گفت: سبحان الله ترا چیزي خوشآید که من مالک آن باشم و در آن بخیلی کنم؟

پس حاتم را پرسیدندکه: " تو در مقابله آن چه کردي؟ " گفت: " سیصد شتر سرخ موي و پانصد گوسفند به وي دادم. "

گفتند: " پس تو کریم تر از او باشی! " گفت: " هرگز! وي هرچه داشت داده است و من از آن چه داشتم و از بسیاري؛ اندکی بیش ندادم. "